Testen, testen en nog eens testen. ????

Een heel Corona-jaar heb ik geen test hoeven doen, nu is er in één week tijd al drie keer een wattenstaaf rondgedraaid in mijn neus. De eerste was een zelftest op vrijdag, nadat Lynn positief was getest op Corona. Daar had ik het zelf een beetje in de hand en kon ik het staafje gecontroleerd door mijn neus halen. De uitslag was negatief en de opdracht was om geen fysiek contact met Lynn te hebben, altijd op minimaal anderhalve meter afstand te blijven en alles ontsmetten wat zij heeft aangeraakt. Het voelt een beetje dubbel, dat je je eigen kind als een ‘melaatse’ moet behandelen. Dat druist dwars tegen al mijn moedergevoelens in, maar…wat moet, moet!

Reuktraining bij geur en smaakverlies.

Rond zestig procent van de mensen met een positieve test op Corona krijgt te maken met een reukstoornis. Dat kan van korte duur zijn, maar ook langer aanhouden. Lijkt mij heel vervelend trouwens. Ook Lynn ruikt en proeft (nog) niets. Toch een beetje zonde van al het lekkere eten wat ze van onze mannen voorgeschoteld krijgt. Na een beetje googelen kwam ze uit op een reuktraining. Met scherpe en specifieke geuren worden de zenuwbanen geprikkeld die over geur gaan en dat zou kunnen helpen in het herstel. Dus maakte ik een bordje met pindakaas, knoflookpasta, citroengras en kaneelpoeder. Heel veel geur kwam er helaas niet binnen, dus besloot dochterlief het test-waar maar op te eten (met uitzondering van de knoflookpasta ???? ), wie weet heeft dat uiteindelijk het gewenste effect…????

Op zich is vijf dagen thuis in quarantaine natuurlijk geen onmogelijke opgave, we hebben tenslotte langer opgesloten gezeten.

Nee, het is meer het gevoel dat je niet naar buiten mag. Dat je niet zelf kunt bepalen wat je wilt doen. Je bent je vrijheid weer even kwijt. Geen sport, geen fysio, niet met vrienden Oranje aanmoedigen, niet naar de stad, geen leuke uitjes of etentjes. De agenda was leeg gemaakt. Blanco. Totdat ik gisterenmiddag er eindelijk even uit mocht voor een sneltest in de Kleine Houtstraat. Jihoe! Een uitje! Leggy ging aan en met de handbike fietste ik op mijn gemak en genietend van het ritje naar de stad. Op de Gedempte Oude Gracht hoorde ik mijn naam roepen, het was vriendin Linda. Ik zei maar meteen dat ik onderweg was naar de testlocatie, zodat ze de anderhalve meter afstand zou bewaren. Echt, je waardeert je vrijheid des temeer als het even niet vanzelfsprekend is, het kletspraatje was dan ook een welkome afleiding.

Vrijheid; vrij zijn om de gewoonten te kiezen die je aan banden leggen!

Nu was ik ervan overtuigd dat ik het adres goed had opgeslagen en ging op zoek naar Spoedtest.nl op nummer zestig. Ik fietste de bewuste straat in en kwam er op het einde achter dat dat nummer hier helemaal niet was. Waar gaat het mis? ???? Toch maar even de mail checken. Stom, het bleek nummer veertig te zijn. ???? Ik draaide om en reed terug naar een pand voorin de straat. Het was ooit een horeca gelegenheid geweest die voor de gelegenheid was omgebouwd tot COVID-test center. Ik zag meteen een te hoge drempel, waar ik met mijn rolstoel niet overheen zou komen en zelfs met Leggy moeite zou hebben. Dus rolstoelvriendelijk? Nee! ❌

Ik koppelde mijn bike af, stond voorzichtig op uit de rolstoel en liep met krukken naar de ingang.

‘Lukt het?‘ vroeg de dame achter een kuchscherm. ‘Ja hoor, ik kom er wel!‘, zei ik terwijl ik zowat naar binnen viel. Ik trok Leggy over de drempel en meldde mij binnen met paspoort bij de receptioniste. De gegevens werden gecheckt en ik mocht doorlopen tot aan het kamerscherm. Toen de man voor mij getest was, was ik aan de beurt. Of ik op de stoel wilde gaan zitten. Hmmm…. een losse plastic stoel zonder armleuning. Gevaarlijk. Ze zag mijn blik en vroeg of ze de stoel moest vasthouden. ‘Eh, ja graag!‘ Langzaam ging ik zitten. Ze legde kort uit wat ze ging doen en gaf mij een tissue. Nadat ik mijn neus gesnoten had, ging ze met souplesse met de wattenstaaf over mijn tong en door mijn neusholte. Geen centje pijn. En klaar!

De uitslag zou binnen een half uur bekend zijn.

Voorzichtig nam ik de drempel met Leggy naar buiten, ging in de rolstoel zitten, koppelde mijn bike aan en fietste met een ommetje naar huis. Heerlijk even frisse wind door mijn haren. Ik ging ervan uit dat de uitslag er zou zijn als ik thuis was, want de anderen hadden ook al binnen vijftien minuten het resultaat, maar bij mij duurde het langer. Ik bleef mijn mail maar refreshen. Met spanning staarde ik naar het beeldscherm. ‘En mam? Weet je al wat?’ vroegen de kids elke vijf minuten. ‘Neehee!‘ Ja! Mail. Result: Negative. Yes!!! ????

De volgende ochtend stond ik alweer bij de GGD op de IJsbaan.

Inmiddels was Frank al twee keer negatief getest en ook Sven had een goede uitslag. Voor alle zekerheid, (check, dubbelcheck) had ik de volgende ochtend ook nog een PCR test aangevraagd bij de GGD. Deze keer ging ik met de auto. Ruim een jaar geleden was ik daar geweest om Lynn te laten testen en ik weet nog dat ik toen het autorijden zo spannend vond. Voor de tent stoppen, optrekken, zachtjes naar voren rijden en zorgen dat ik degene die de test af zou nemen niet voor zijn sokken zou rijden. ???? Gelukkig heb ik nu iets meer zelfvertrouwen wat autorijden betreft.

Druk was het niet, maar ik was ook zeker niet de enige in de teststraat.

Een stuk of tien auto’s met jonge opgewonden kinderen, die uit het autoraam hingen en naar elkaar aan het roepen waren, stonden voor mij. Waarschijnlijk was er een klasgenootje positief getest. Ik dacht alleen maar, dadelijk piepen jullie wel anders, haha. Bij de eerste tent werd door een medewerker verteld dat ik het paspoort op het dashbord mocht leggen. Daarna kon ik aansluiten bij de rij voor de tweede tent. Ik was aan de beurt en reed voorzichtig naar de dame geheel verpakt in beschermende kleding. Een soort maanmannetje- of vrouwtje of genderneutraal (inclusie… ????). De paspoortgegevens werden gecheckt en het raampje mocht open. De wattenstaaf werd hardhandig achter in mijn keel geduwd waardoor ik begon te kokhalzen. Ook in mijn neus ging het er ruig aan toe en de tranen sprongen in mijn ogen. Dat was gisteren wel anders! Misschien had de testdame haar dag niet, had ze thuis ruzie gehad of een lekke band onderweg, of vind ze haar werk gewoon niet leuk. En daar was ik de dupe van. ????

Maar het allerbelangrijkste is dat ik wederom negatief ben getest en dat is heel positief!! De quarantaine zit erop we mogen weer naar buiten. Jihoe!! ????

Spreuk van de dag

Als alles altijd leuk was
Plezierig, prima, fijn
Zou je niet meer genieten
Van warm na koud, licht na donker
Van de zonneschijn
Jip