Selecteer een pagina

Het uur dat we verliezen door de zomertijd was net het uur dat ik zou gaan sporten. OMdenken

Afgelopen zaterdag ben ik met Frank naar Alblasserdam gereden voor een lunch bij Manja en aansluitend een bezoekje aan mams. Nu zou je denken dat het niet druk kan zijn op de weg, maar niets was minder waar. Bij Rotterdam stond het hele verkeer muurvast. Een vette file. Eerlijk gezegd was ik blij dat ik niet zelf achter het stuur zat, want filerijden is toch wel heel intensief voor mij. Nu kon ik regelmatig veranderen van positie, zodat de lange zit te doen was. Op de borden langs de snelweg staat ‘Blijf thuis! Alleen samen krijgen we Corona onder controle’, maar ja, dat heeft niet zoveel zin, want iedereen was al onderweg. Wij ook. ????

Dementie

Iemand…
Onbekend.

Alles is zo verwarrend.
Maar ik ben blij dat jij mij omarmt.
Wie ben ik?
Wie ben jij?
Ik zou het echt niet weten.
Ik ben immers een groot deel van mijn leven vergeten.
Omarm mij met liefde, een hele boel,
Want wat ik nog wel weet, is wat ik voel… ????

Mams was in haar goede doen. Ze herkende ons in eerste instantie niet, maar kwam na wat aanmoediging toch met een nieuwsgierige blik naar ons toelopen. Frank die ze niet zo vaak ziet kreeg een knuffel (de bofferd!), bij mij hield ze wat afstand, want ja, wie was ik? ‘Hi mam, ik ben het Ilse!’ en trok mijn mondkapje van mijn gezicht en zette een big smile op. We vroegen of ze met ons mee wilde gaan wandelen en ja, dat wilde ze wel. Op haar kamer, die elke keer weer nieuw voor haar is, deden we haar de jas aan en sjaal om. Op de parkeerplaats bij de auto deed ik mijn prothese aan en vroegen we of mams in de rolstoel wilde. Ze liet het aan ons over, omdat ze geen idee had wat we bedoelden.

We besloten een klein ommetje te maken langs de kinderboerderij.

Mam haakte in bij Frank en ik liep, op een paar meter afstand, achter hen aan. Niet vanwege Corona, maar simpelweg omdat ik hen niet bij kon houden. En zo hard liepen ze nu ook weer niet. ???? Toch fijn om te zien dat mama iedere keer omdraaide om te kijken waar ik bleef. Op dat moment was ze zich bewust dat ik erbij was en niet harder kon lopen. Na het wandelingetje dronken we een kopje koffie op haar kamer en kletste ze de oren van ons hoofd. Maar ook nu was daar geen touw aan vast te knopen. ????‍♀️

We keken samen in het vakantiefotoboek van Tenerife 2015 en ik besefte mij, dat daar het omslagpunt lag.

Anton was er toen niet bij, omdat hij al in het Verpleeghuis was opgenomen, ik had na de eerste operatie een zwaar revalidatie jaar achter de rug en we kwamen er daar ter plekke achter dat mams wel erg vergeetachtig werd. Ondanks dat of misschien wel juist daarom genoten we enorm van ons samenzijn. Voor mij voelde het als een soort thuiskomen op Tenerife en ik vond het heerlijk om na zoveel jaar daar weer eens terug te zijn. Al blijft het soms confronterend om foto’s te zien uit mijn ‘valide’ tijd. De goede oude tijd. Zo gewoon, zo vanzelfsprekend en zo natuurlijk. Hoe anders is het nu? Mams herkende ons en ook zichzelf niet op de foto’s, maar we hadden weer iets om langs elkaar heen te praten. ????

Zondag was met recht een rust dag en heb ik niet heel veel gedaan.

Nou ja, een uurtje minder geslapen dus. Verder ben ik wel geteld één keer buiten geweest om samen met Lynn onze Sim uit te laten. Dat heb ik geweten, want Leggy waaide zowat onder mij vandaan. ???? Elke stap moest ik bewust zetten en mijn krukken stevig vasthouden, anders ging de wind ermee aan de haal. Mijn haren waaiden alle kanten op, ook voor mijn ogen en belemmerden mijn zicht. Heel vervelend want als ik niet zie waar ik mijn voet neerzet, loop ik heel onzeker. Daarbij was het tegen de wind in echt bikkelen en bleek Lynn al lang en breed thuis, toen ik eindelijk naar binnen waaide. Pfff, dat was een uitdagend loopje.

Moeilijk is zelden een reden, om niet te doen wat je graag wil. Je stuit geheid op moeilijkheden, maar wie nooit loopt staat eeuwig stil. M.G.

Vandaag was mijn laatste coaching sessie met Eveline. Heel gek, want we werken nu al ruim een jaar samen aan mijn persoonlijke ontwikkeling. Ik hoor je denken, ‘zo…een jaar, toe maar‘, haha, maar er was veel werk te doen, dat begrijp je. Natuurlijk heeft zo’n traject een kop en een staart, al zou het voor mij eeuwig mogen duren. Het einde van het traject is helaas aangebroken en zo hebben we het geheel vanmiddag afgerond.

Het voelt toch een beetje alsof ik losgelaten word.

Dat ik alleen verder moet. Datzelfde gevoel had ik ook toen ik ontslagen werd in Heliomare. Toch mag, nee MOET, ik vertrouwen hebben in mezelf. Ik heb veel inzichten gekregen en veel geleerd over mezelf. Ik weet inmiddels waar mijn krachten en talenten liggen, maar ook waar ik op leegloop en wat mijn valkuilen zijn. Daarbij heb ik helder in beeld waar ik naar toe wil. Mijn doel, mijn houvast. Al blijft het working in progress, en zal ik altijd op zoek zijn naar balans en zingeving, maar dat komt vast goed. Daar ben ik van overtuigd!

Rust zacht lieve Bibian

De hemel is een krachtige stralende ster rijker. ????

Vanavond bereikte ons het enorme verdrietige nieuws dat Bibian Mentel vandaag is overleden. Lieve appjes en berichtjes stroomden binnen, omdat iedereen weet wat zij voor mij betekent. ???? Mijn held, mijn grote voorbeeld, het boegbeeld van positiviteit, optimisme en kracht heeft de strijd om te leven verloren. Kutkanker! ???? Al kun je niet verliezen van kanker, net zo min als dat je van kanker kunt winnen. ‘Je hebt geluk of je hebt pech. Als je er goed over nadenkt… als jij dood bent, is je kanker ook dood, dus kun je hoogstens spreken van een gelijkspel‘, aldus Marc de Hond.

Haal het beste uit iedere dag!

Op 31 oktober van 2018 kreeg in een videoboodschap van Bibian toen ik in Heliomare lag. Ze wilde mij een hart onder de riem steken en laten weten dat er nog van alles mogelijk is met één been. Het was voor mij een bijzonder mooi en emotioneel cadeau, geregeld door mijn oud collega. Zo waardevol! Het filmpje staat nog steeds op mijn telefoon. Bibian blijft mijn inspiratiebron en zal altijd een plekje in mijn hart hebben. Ze leek voor mij onsterfelijk en eigenlijk is ze dat ook gewoon door haar persoonlijkheid en alles wat ze gebracht heeft. Wat een krachtige mooie powervrouw, wat een gemis voor haar gezin, familie en vrienden, maar ook voor iedereen die door haar gesteund en geïnspireerd werd. Nederland rouwt. Mijn broer stuurde mij een mooi appje ‘Zus, zet haar ‘mentelity’ voort met jouw positiviteit‘, en dat wil ik zeker doen. Maar nu ben ik verdrietig en pink ik een traantje weg. ????

Bibian: ‘Ga wat doen wat je leuk vindt!’

Spreuk van de dag

Bij mijn laatste coaching-sessie mocht ik een spreuk kiezen die mij het meeste aansprak. Het zal je niet verbazen dat ik het kaartje koos met onderstaande tekst. Deze is mij op het lijf geschreven en zou zeker ook een spreuk van Bibian kunnen zijn.

Today I will remain focused on my goals,
even when it gets tough or feels impossible.
I will not give up.
Succes comes with consistency and
I know I can do this! ????????