Dinsdagavond reed ik met Lynn naar Wijk aan Zee voor een interview met de amputatiespecialist voor haar profielwerkstuk.

Wel kreeg ik meteen een positieve reactie op mijn loopwheels en zag ik de blikken richting mijn ene been gaan. Stiekem kijk ik ook vaak hoor, hoe hoog (of laag) hun amputatie is.

Niet veel later kwam de amputatiespecialist binnen, het was één van mijn oude verpleegsters uit mijn revalidatietijd. Echt een gezellige meid, goedlachs en vrolijk, een toppertje dus! We kletsen wat, voordat ze met Lynn apart ging zitten om de vragen voor het profielwerkstuk te beantwoorden. Ik bleef in de huiskamer wachten en maakte een praatje met de mensen daar. Eén van de bewoners kwam met zijn rolstoel vlakbij mij staan om voor het raam zijn zoon uit te zwaaien. Het ontroerde mij. Hoe vaak had ik daar wel niet gestaan? ???? Alleen achterblijvend, terwijl je familie naar huis gaat. Ik sprak de man aan en vroeg hoe het was om in Coronatijd te revalideren, er mag tenslotte maar één bezoeker per dag naar binnen. Hij wist niet beter zei hij, maar vertelde dat hij met Kerst naar huis mocht. Ik was blij voor hem en weet nog als de dag van gisteren hoe fijn ik het toen vond om met de feestdagen thuis bij mijn gezin te zijn. In gedachte verzonken bleef ik wachten. Na een half uurtje waren de dames klaar met het gesprek en vertrokken we weer naar huis.

Gipsen

Welk kleur gips wilt u? Doe maar gebroken wit… ????

Met met mijn rolstoel achterin, Leggy op de achterbank en een ovenschaal lasagne ging ik eerst op bezoek bij een oud revalidatiegenootje in het verpleeghuis in Heemskerk. Sven had (heel lief) beloofd een keertje voor haar te koken en dat aanbod nam zij dankbaar aan. Wat wil je na een half jaar van dat kleffe verpleeghuis eten? ???? Ik snap het wel! Soms kom je precies op het juiste moment. Net als iemand er even doorheen zit en een luisterend en begrijpend oor nodig heeft. Dat zijn waardevolle bezoekjes en ik was dan ook blij dat ik er was.

Voordat we helemaal uitgekletst waren moest ik alweer door naar Heliomare voor de afspraak met de prothesemaker. Ik kwam iets te laat aan in Wijk aan Zee en huppelde snel naar bij Livit naar binnen, mijn rolstoel en Leggy in de auto latend. Alles in de behandelkamer stond klaar voor een gipsbeurt, maar dat was voor mij een verrassing. Ik wist niet dat dat het plan was, maar vond het prima. Mijn favoriete fysiotherapeute en de collega prothesemaker waren er ook om te helpen. Ik moest half uit de kleren om in een soort van gipszak te gaan zitten, om een nieuwe afdruk te maken van mijn onderkantje. Hiermee gaan ze nieuwe bekleding voor het korset maken, waardoor de druk beter verdeeld- en het pijnpunt verder ontlast moet worden. Na de vakantie gaan we hier verder mee aan de slag en hoop ik dat het de verbetering brengt waar we naar op zoek zijn. Goed, eerst maar eens zien, dan geloven.

Kerst 2020

Deze Kerstmis gaat de boeken in als de Corona-Kerst. Een Kerstmis vol restricties om het virus in te dammen.

Dit jaar geen lang gedekte tafels voor de hele familie. Nee, er mochten maximaal drie personen per dag per huishouden op bezoek komen. Misschien was het voor sommigen onder ons wel een opluchting, zonder alle familieverplichtingen de feestdagen te vieren. Persoonlijk vind ik Kerst echt wel een familie-ding en zou ik het liefst iedereen bij elkaar zien, gezellig samen zijn, lekker tafelen en genieten. Maar ook wij hebben, net als de rest van Nederland, de familie opgesplitst. Pa en Riet hadden we eerder deze week bezocht, Jorn en Alexandra kwamen op Kerstavond bij ons eten.????

We zaten nog maar net aan ons aperitiefje toen ik bij het eten van een chippie, iets hoorde kraken. Nee…! ????

Wat denk je? Mijn kies, je weet wel die naast mijn eerder gebroken en getrokken kies zat, die al twee keer eerder gerepareerd is, brak weer af. ???? G*dgloeiende! Wat baalde ik, nu zou ik de hele kerst met een gebroken kies zitten, wat best lastig eten is met al die heerlijkheden die op het menu stonden. Maandag meteen maar weer bellen met de tandarts. ???? Diepe zucht en door. Sven had heerlijk gekookt en geloof me, alle pannen waren leeg aan het eind van de avond. De flessen ook trouwens. ????

Eerste Kerstdag waren we met z’n vijfjes, lagen en ineens pakjes onder de boom (surprise!) en genoten we van een vijf-gangen kerstdiner met verrassende gerechten met Spaanse invloeden van Restaurant Bodega. Met wat kleine voorbereidingen stonden de smaakvolle gerechtjes in een handomdraai op tafel. Het was een luxe, heerlijk eten, lekker makkelijk en zo hebben we de lokale horeca ook nog een steuntje in de rug gegeven, een mooie win-win dus.

Tweede Kerstdag moest Sven werken, bleef manlief bij onze Sim en gingen Lynn en ik naar Alblasserdam.

We vertrokken na het ontbijt, omdat we rond twaalf uur bij Manja hadden afgesproken. Zus had mams opgehaald bij het verpleeghuis, waar ze een hele corona-handleiding meekreeg met wat wel en niet toegestaan was. Natuurlijk hebben we ons zo goed mogelijk aan de regels gehouden, maar eerlijk is eerlijk, dat viel niet altijd mee. Het belangrijkste was dat we samen waren en dat mama genoot van de lekkere hapjes. Ze heeft heerlijk en veel gesmikkeld en zat na het eten echt op haar praatstoel. Op dat moment was ze even terug in de tijd, was ze de schooljuf (wat ze vroeger altijd was) die ons wat wilde vertellen over sport, over dat je alles moest bespreken met je ouders en je altijd je best moest doen. Er was geen speld tussen te krijgen. Sterker nog, als ze het idee had dat we niet op zaten te letten, of er tussendoor zaten te kletsen, keek ze ons streng aan en werden we terecht gewezen.

‘Sssstt, nu ben ik aan het woord, even opletten nu. Ik vertel het maar één keer‘, zei ze alsof ze voor de klas stond. ????

Op een gegeven moment hebben we mams verlost uit haar monoloog, door haar te bedanken voor het verhaal en een slokje water te geven. We stelden voor even een klein wandelingetje te maken, om een frisse neus te halen, dat konden we wel gebruiken. ???? Lynn haalde Leggy uit de auto, maar voordat we aan de wandel gingen, moest er een andere schoen aan mijn prothesevoet gedaan worden. Ik had namelijk mijn groene sneaker aan, terwijl Leggy de witte gymp droeg. Gelukkig had ik er wel aan gedacht de rechterschoen mee te nemen, want met twee verschillende schoenen kan ik natuurlijk niet de straat op. Na een klein blokje om, was mams moe en was het tijd om naar huis te gaan. Het waren toch mooie corona-proof kerstdagen zo. Op naar een klein, knuffel-arm, vuurwerkloos en anderhalve meter afstand Oud & Nieuw! ????

Spreuk van de dag

Wees vandaag dankbaar en bedenk je hoe rijk je bent. Je familie en vrienden zijn onbetaalbaar. Je welzijn is je welvaart. En je gezondheid is goud waard. ????