Vanochtend werd ik, uit mezelf, om half acht wakker.
Na een zelfstandig wc bezoekje, kon ik mij deels verzorgen en aankleden bij de wastafel. Het andere deel werd op bed gedaan. Het ontbijt kreeg ik toen ik aangekleed op bed lag. De volgorde van mijn ochtend ritueel was dus net even anders. Om negen uur kwam de diëtiste bij mij langs. Samen met haar bespreek ik mijn voedingspatroon en wat er eventueel anders kan. Ook nu eet ik genoeg en krijg ik de juiste stoffen binnen. Mijn lijf is nog altijd hard aan het werk om de wonden te helen.
Om tien uur mocht ik weer in de rolstoel naar de ochtendgymnastiek.
Ook deze keer was het best leuk! Het was een groep van acht personen en we kregen allemaal een bal waar we oefeningen mee moesten doen. Daarna deden we een soort van knots hockey. ????De meesten werden daar wel heel fanatiek van, maar daarom was het ook best grappig. Met een klein clubje gingen we na afloop weer even koffie drinken.
Rond lunchtijd kreeg ik kort onverwacht bezoek van een oud Rabobank collega. Zij had hier ook gerevalideerd en op de dag dat zij Heliomare verliet, kwam ik hier binnen. Bijzonder.
In de middag was het hard werken bij de fysio.
Ik mocht met krukken lopen en dat hebben we eerst in de trainingsruimte gedaan. Natuurlijk wilde ik de hort op, ???? dus gingen we een rondje door de receptie. De fysiotherapeut week niet van mijn zijde, maar het lopen (of hupsen) met krukken ging goed! Helaas zat mijn therapietijd erop, maar omdat ik graag meer wilde doen, mocht ik nog in de zaal wat extra oefeningen doen. Staan op één been en dan door de knie zakken en weer terug. Ook mocht ik op een groot trainingsbed oefenen om op mijn buik te liggen. Weet dat ik vanaf 1 oktober dat niet meer heb gedaan. Het lukte wel, maar ik rolde over het donorgebied van mijn linker bovenbeen en dat was behoorlijk pijnlijk. Had ik kunnen weten! ???? Al liggend op de buik heb ik kleine oefeningen gedaan, daarna terug gerold, over de grote schaafwond (weer au!) tot zittend op de rand van het bed.
Het lijkt allemaal zo makkelijk, maar als je het voor het eerst doet met je nieuwe lijf is dat best lastig.
De training hield hier op, het was mooi geweest zo. Even later had ik de afspraak bij de ergo. Frank kwam op visite, dus die kon mooi mee. Ik had gevraagd om een thuis situatie na te spelen, dus zo belandden wij in de ergo keuken. Hoe sta je met één been aan het aanrecht. Ik mocht filter koffie zetten voor Frank, het was alleen meer water dan koffie ????, maar goed ik heb het gedaan. De mokken moest ik met de rolstoel aan de andere kant van de keuken halen. In een bovenkastje, zodat ik daar ook weer moest gaan staan. Veel gedoe voor één bakkie, maar zo leer je het wel. We hebben ook gesproken over mijn eerste thuiskomst met de kerstdagen en wat daar allemaal voor nodig is. Vrijdag gaan we daarover met de artsen in gesprek.
Mijn ‘zittijd’ was inmiddels overschreden, maar we zijn ook nog een bekerhouder voor mijn rolstoel gaan halen bij de afdeling techniek.
Ik heb deze nodig omdat ik anders geen koffie, thee, of flesje water kan meenemen, als ik in de rolstoel zit. ????Daarna gingen we naar boven en kon ik weer op mijn bed liggen, rust.
De avond was rustig, voor de eerste keer geen visite in de avond. Best lekker een keer. Heb ik al verteld dat ik alweer een paar dagen problemen heb met de stoelgang? De medicijnen zorgen voor obstipatie. Vreselijk! Gelukkig is de verpleging daar om je te helpen met raad en daad, maar zo is er elke keer wel wat. ???? En daar baal ik van. Er wordt heel veel gevraagd van mijn flexibiliteit. Het cadeautje van deze avond was wel dat de verpleegster mijn haar gewassen heeft in de badkamer met de kappers wasbak. Heerlijk! Het is weer tijd om deze dag af te sluiten. Tot morgen! ????
Cadeautje 11 van de Rituals advent kalender ????????????was een shampoo van The Ritual Of Sakura. ????
Iedereen verdwaalt een keer, in het complexe levensbos. Baal, accepteer en leer, en laat het daarna los.
Martin Gijzemijter
