Het is dinsdag, ik heb geen idee. Alle dagen lijken zo op elkaar. Behalve het weekend, dan zijn er geen therapieën en zijn er veel patiënten op weekend verlof, dus dan is er rust. Ik leef nu al ruim zeven weken in een hele kleine bubbel. Eerst de bubbel van het ziekenhuis, nu de bubbel van Heliomare. De buitenwereld, het werk en veel van de dingen waar ik mee bezig was, staan ver van mij vandaan. Ik heb er nu geen ruimte voor. Mijn hoofd en mijn lijf willen maar 1 ding: herstelen, beter worden, zelfstandig worden en met gierende banden naar huis.

Deze ochtend werd ik wakker gemaakt voor het ontbijt. Dat is toch best wel een luxe…, elke dag ontbijt op bed.???? Daarna laxeren, wassen en aankleden. Omdat mijn haar wel een wasbeurt kon gebruiken, heb ik gevraagd of daar tijd voor was. Gelukkig maakten ze er tijd voor. Het was wel een heel karwei om de klitten eruit te kammen. Feit is dat 22 uur per dag op bed zitten en liggen, geen goed doet voor je haar.

Precies om 12 uur zat ik in mijn rolstoel, dus kon ik mooi lunchen in de woonkamer. Het was druk met allemaal rolstoelers. Ik pakte wat onwennig een dienblad en vroeg aan de gastvrouw of ze mij even kon helpen. Hoe kan ik mezelf voortbewegen zonder dat het dienblad van mijn schoot zou vallen.

Gelukkig ging dat goed, dus schoof ik aan bij een van de tafels. Het is niet dat ik meteen aansluiting voelde. Ik heb mijn bammetje opgegeten en ben terug gegaan naar mijn (veilige) kamer. Net toen ik in mijn bed lag, kwam ons Inge binnen, altijd gezellig en fijn om een middagje samen te zijn. Natuurlijk hebben we bijgekletst, maar de therapieën gaan door. Fysiotherapeut Irene kwam voor de Spiegeltherapie. Voor Inge was dit nieuw en confronterend, maar ze heeft wel wat foto’s gemaakt en die raakten mij heel erg. Op de foto heb ik ‘gewoon’ 2 benen, dat ben of was ik….Ilse 1.0 ????

Rond drie uur kwam Frank, want wij hadden nu samen een gesprek met de artsen.

Ook dit was een soort evaluatie- en voortgang gesprek. Er werd nogmaals uitgelegd, dat als de wond niet snel genoeg herstelt en mijn revalidatie therapie stagneert de mogelijkheid bestaat dat ik tijdelijk ergens anders heen moet. Totdat de wond dicht is en ik kan revalideren. We hopen dat het niet zover komt, maar toch. Het is gezegd. Het houd mij bezig. Het geeft negatieve energie.

Frank had aansluitend een afspraak met de maatschappelijk werkster.

Inge en ik gingen naar de huiskamer om gezellig een theetje te drinken (had liever een wijntje gehad ????) en een lekker kaasje van Kaashuis Tromp te eten. ????

Weer terug op mijn kamer en in mijn bed, kwam Priscilla op visite. Ondertussen vertrok Inge richting Eindhoven en Frank ging ook naar huis.

Priscilla toverde wat lekkere hapjes op tafel en 2 flesjes Crodino, aperativo non alcoholico. Ik kende het niet, maar vroeger was dat ooit een hype. Leuk!

Het was een gezellige dag, collega Walter was de dag afsluiter. Nu weer me-time in mijn bubbel…????

Het compliment van de dag is: ‘Jij bent er 1 uit 1.000!’ ????