Gezond genieten, het sportiefste en smakelijkste uitje van Haarlem!

Wat keken we uit naar afgelopen weekend. Met de buufjes zouden we eindelijk weer eens iets leuks gaan doen, deelnemen aan de ‘Bites & Bikes’, een fietstocht door Kennemerland West. Nu is fietsen al mijn grootste hobby, dat in combinatie met aangenaam gezelschap en een heerlijk hapje & drankje onderweg, maakte dat de dag op voorhand al niet meer stuk kon. ???? Marie pikte mij thuis op en terwijl ik nog in dubio was welke jas ik aan moest trekken, deed ik mijn prothese aan. Het was droog, er zou een klein zonnetje zijn, maar heel warm was het ook weer niet. Toch had ik totaal geen zin meer in de winterjas, zo klaar mee. Met mijn leren jackie, een dikke sjaal en wielerhandschoentjes moest het goedkomen. Voor de zekerheid had ik wel een extra jasje en handschoenen achterin mijn rolstoeltas gedaan. En…niet geheel onbelangrijk, mijn handbike was in goede staat!

Als ik al die burenruzies op televisie zo hoor, heb ik toch echt schatjes van buren. Darum

Samen fietsten Marjon, Marie en ik naar de stad, waar we om half twee bij Petra op de stoep stonden. Zo, nu waren we compleet en kon het feest beginnen. Het was meteen chaos, haha, want de eerste locatie was ons onbekend en we kakelden vrolijk door elkaar heen om die informatie met elkaar te delen. Google Maps werd geopend en zo konden we de route naar Mama Gaia in de Gonnetstraat bepalen. Peet ging voorop, want zij dacht te weten hoe we daar het beste en snelste naar toe konden fietsen. Nou, dan weet je het wel! We zaten weliswaar in de goede buurt, maar moesten het verschillende keren navragen. En we zijn niet eens allemaal blond… ????

Bij het station was het fietspad deels opgebroken en lag er een pittige drempel. Mijn handbike bleef (natuurlijk ????) op de hobbel hangen. Daar zat ik dan. De fietsen werden op de standaard gezet om mij er met volle kracht overheen te duwen. Wat een armoe. Als dit maar geen voorbode zou zijn voor de rest van de route. Niet veel later stuiterde ik bijna uit mijn stoel, door de drempels en schots en scheve klinkertjes van een mooi Haarlems steegje. Haarlem een toegankelijke stad? ????

Mama Gaia

We waren ‘warm’, dat zagen we. Tegemoetkomende deelnemers lieten enthousiast weten dat er een lekker hapje te halen viel. Maar om niet nogmaals verkeerd te fietsen, we waren tenslotte al tien minuten onderweg ????, lieten we de postbode (nummer drie) ons de weg wijzen. Honderd meter verderop zagen we het naambord hangen. Yes, gevonden! Er stonden twee picknick tafels voor de deur van het restaurant, waar we, tegen de coronamaatregelen in, mochten zitten. De bites waren bij de ticketprijs inbegrepen, de drankjes kwamen uiteraard voor eigen rekening. Alles was wel ’to go’, dus wegwerp bordjes, bestek en bekertjes. Een glas wijn mochten ze niet schenken, maar een klein afsluitbaar flesje mochten ze wel verkopen. Ach, doe dat dan maar, zo moeilijk zijn we niet. ???? We waren nog maar net van start en genoten nu al van ons eerste drankje en hapje. Goed bezig! ???? Mama Gaia is een plant-based restaurant, dat is niet alleen goed en gezond voor de mens, maar ook voor Moeder Aarde (wat dus Mama Gaia betekent). Mooi toch? Het zonnetje liet het daar nog wat afweten en de wind was fris, dus na het gezonde hapje namen we ons minder gezonde ‘drankje to go’ mee op de fiets, op naar het volgende adres aan de Kinderhuisvest.

Café de Zwaan

Durf het bijna niet te zeggen, maar ook dit was nog geen tien minuten fietsen. Ze hadden het event beter alleen ‘Bites’ kunnen noemen. ???? Hier geen terras of picknick tafels. Op het bord aan de straat stond geschreven dat we aan de kade op het gras mochten zitten. Mijn voordeel, ik had mijn eigen stoel bij me, dus koppelde mijn bike af en rolde voorzichtig het gras op. ‘Zet je hem op de rem Ils, anders rol je zo de plomp in.’ ???? Marie en Peet haalden de hapjes aan de overkant van de straat, het was een stokje saté, met rijst, atjar en kroepoek. Lekker! Toch was het erg onhandig eten, zonder tafeltje. Niet alleen voor mij, omdat mijn bordje op mijn linkerbeen moest balanceren, maar ook voor de buufjes die staand het hapje verorberde. In de ene hand een bordje, in de andere het bestek en het kleine flesje vino van de vorige locatie. Het was gezellig druk, we zagen al een paar bekende gezichten van de eerste stop en het zonnetje brak door. Fijn! ????

Parnassia aan Zee

Tactisch besloten we om door te fietsen naar de verste locatie aan het strand, zodat we de allerlaatste stop dichtbij huis zou zijn. Slim hè?! Na een half uurtje hadden we ruim acht kilometer getrapt en gedraaid (inmiddels met een volle blaas) en kwamen aan bij een overvolle strandopgang in Bloemendaal. Voor de deelnemers van de Bites & Bikes stond er een barbecue. Het zag er gezellig uit, de zon scheen inmiddels voluit, maar omdat ook hier het terras gesloten was, zocht iedereen een plekje aan de rand in het zand. Ik moest echt hoog nodig naar het toilet, zette mijn rolstoel aan de kant en ging met Leggy en Marjon richting de wc. Heel makkelijk lopen was het niet, want de schuine opgang naar binnen lag vol met los zand en was daardoor best gladjes. Uitkijken dus! Het invalide toilet was ruim en ik was blij om even mijn prothese af te kunnen doen, zette mijn been tegen de wastafel terwijl ik mij vast hield aan de beugels. Zucht…het toiletbezoek bracht opluchting. Eigenlijk moest ik al bij de tweede stop, maar omdat het altijd zo’n gedoe is, probeerde ik het zolang mogelijk uit te stellen.

De derde ‘bite’ was een bordje met Spareribs of, voor de vegetariërs, een stronk bloemkool (????) van de BBQ.

Ook hier was het echt weer een beetje behelpen. Heb jij trouwens ooit netjes Spareribs gegeten? Kansloos. Heel oncharmant kloven we de botjes af. De saus zat niet alleen op ons gezicht, maar door de wind, ook in het haar. Gelukkig hadden we Marie mee, die altijd ‘snoetepoetsers’ bij zich heeft. En dan te weten dat onze kinderen de zeventien zijn gepasseerd.???? Er hing een ontspannen sfeer en het kleine flesje rosé maakte het geheel zomers. Het liefst waren we daar nog even blijven hangen, maar de vierde locatie beloofde ook nog wat lekkers en we moesten de Zeeweg nog helemaal terug om voor sluitingstijd in Overveen te zijn. Grappig, want we hadden tegenwind en Marie fietste zich het apelazarus op haar ‘gewone’ sportfiets, terwijl wij flierefluitend en druk kletsend met (een beetje ????) ondersteuning naar Brouwerskolkje vlogen. Geen centje pijn!  ????

Brouwerskolkje

Een beetje jolig arriveerden we bij de plek waar ik mijn vijftigste verjaardag heb gevierd, Brouwerskolkje. Om het terrein op te komen, had ik wederom een flinke duw nodig om het hobbelige zandpad omhoog te rollen. Hmmm, niet heel rolstoelvriendelijk, maar eigenaar Bas maakte het goed met zijn gastvrijheid. De laatste ‘bite’ van de dag was een toastje met zalmmousse en gerookte zalm. Heel lekker!  En… vis moet zwemmen dus bestelden we er een laatste (of nou ja, één na laatste) wijntje bij. ???? Het was gezellig en we waren zo druk aan de klets dat we amper doorhadden, dat iedereen, behalve het personeel natuurlijk, vertrokken was. Het was zes uur geweest, sterker nog het was bijna kwart voor zeven en wij waren als vanouds weer eens de laatsten. Dat was lang geleden! Ach, iemand moet het licht uit doen toch? ????

Hé leukerd, ga je mee lachen? Loesje

Vrij luidruchtig fietsten we, als een stel pubers, de laatste kilometers terug naar huis. Wat hebben we gelachen onderweg, echt zo lekker. Dit was oprecht een super leuk redelijk coronaproof uitje. We hebben weliswaar geen mondkapjes gedragen, omdat we lekker de hele dag in de buitenlucht waren. Ik moet wel bekennen dat de anderhalve meter afstand gedurende de dag steeds kleiner werd, maar ja, dat was te verwachten.
We maken de balans op: het was een zeer welkom uitje, een sportieve en smakelijke dag, de route van circa vijfentwintig kilometer was vrij in te vullen, we hebben weliswaar meer calorieën genuttigd dan fietsend verbrand en gaan zeker een keer op herhaling, want er zijn nog andere routes en data. Ik kijk er nu al naar uit! ????

Fijne Koningsdag! ????

Dit wordt onze tweede en hopelijk laatste Koningsdag, ook wel Woningsdag of Alex-anders dag, thuis. Maak er een gezellig piepklein feestje van, stay safe en geniet van de zon! ????

Code oranje: 
Blijf thuis.
Eet een tompouce.
Wees blij met je eigen troep.
OMdenken

Spreuk van de dag

Bewaar elk mooi moment,
zoals een hoofdstuk in een boek.
Je kunt dan, als je nostalgisch bent,
even bij vroeger op bezoek.
Martin Gijzemijter