Deze ochtend kreeg ik bezoek van Susan Kaat van het KWF. We hadden elkaar al een tijdje niet gesproken, dus het was fijn weer even bij te praten. Wat is er de afgelopen maanden allemaal gebeurd, waar sta ik nu in het proces en waar loop ik tegen aan. Natuurlijk hebben we het ook gehad over de Ride for the Roses???? in Goes, waar ik ambassadeur van ben. Ze willen op korte termijn een podcast opnemen van mijn verhaal. Wanneer en hoe, hoor ik nog.
Een podcast is een audiouitzending waarbij het geluidsbestand op aanvraag wordt aangeboden door middel van webfeeds.
Een goed gesprek of verhaal luisteren waar en wanneer jij maar wilt, dat is een podcast in principe. Podcasts kunnen over van alles gaan: nieuws, sport, film of andere onderwerpen.
Na de lunch kwam Frank mij thuis ophalen om naar Heliomare te gaan, waar we weer een afspraak hadden met het Hulpmiddelen Centrum Haarlem (HMH) inzake de WMO aanvraag van de rolstoel en handbike. Wij waren mooi op tijd en konden buiten in het zonnetje☀️ wachten op de betreffende personen. Precies om half twee waren de dame van het HMH en de man van Ortho Innovatief aanwezig en gingen we samen met de ergotherapeut in de huiskamer zitten voor ons overleg. Helaas hadden ze vanuit het HMH maar één rolstoel meegenomen en geen handbike. ???? Ik had zo gevraagd de twee merken Quickie en een Küschall mee te nemen, om deze rolstoelen met elkaar te vergelijken. En dat zelfde gold ook voor de beide type handbikes. Niks dus… ????
Voordat het gesprek begon, uitte Frank onze frustratie voor alles wat in het proces ‘niet goed’ was gegaan en het feit dat wij daar nu de dupe van zijn. Er was tenslotte nog niets besteld; geen stoel en geen fiets, omdat we op het opmaat gemaakte kussen zaten te wachten. Een kussen dat door een fout van de gemeente, enorme vertraging heeft opgelopen en uiteindelijk was aangeleverd als een te groot en onbruikbaar rolstoelkussen. Gelukkig hebben ze Frank even laten uitrazen, voordat ze de verdediging in gingen.???? Nadat iedereen zijn ‘eigen straatje’ had schoongeveegd, hebben we de strijdbijl begraven en zijn we opnieuw door mijn ‘eisen/wensen’ lijstje gegaan. Het kussen werd ter plekke met een zaagje aangepast en kon ik aangeven waar het niet lekker zat. Het kussen is zowat gehalveerd en nu moet ik het in gebruik gaan testen. Over drie weken is er pas weer (ja, alweer ????) een evaluatie moment. Over een paar weken hopen we van HMH te horen of de rolstoel + bike in het depot op voorraad staan. Als dat het geval is wordt er een nieuwe afspraak ingepland voor de definitieve passing. Zo niet, worden deze besteld en is er een langere levertijd.???? Qua kleur heb ik niets te willen, ik moet het doen met het aanbod waarmee zij komen. Vreemd, want andere revalidanten hebben via hun gemeente wel degelijk mogen kiezen. De kans dat ik een gebruikte stoel krijg is groot. Dat begrijp ik enerzijds, maar anderzijds vind ik het ook stom! ???? Dan ben ik al niet blij met mijn handicap en dan mag ik niet eens een stoel uitkiezen die goed bij mij past. Hoe dan? Het is toch logisch dat ik er juist nu nog een beetje leuk uit wil blijven zien? Voor mij is dat zeker belangrijk. De stoel = mijn benen, toch? Een nieuwe fiets kies je toch ook bewust?
Om drie uur sloten we het gesprek af, ging Frank naar huis en ik met volle vaart naar de psycholoog op de eerste verdieping. Toen zij vroeg hoe het met mij ging/ gaat, kwam er eigenlijk meteen een hoop frustratie naar buiten. Frustratie over van alles wat er loopt en speelt. Ik moest een hoop stoom afblazen en zat binnen no time weer te huilen. ???? Ze besloot derhalve geen EMDR te doen vandaag, ook omdat het de vorige keer zo heftig was geweest. We hebben ruim anderhalf uur zitten praten. Zucht…omdat het toch weer emotioneel was, voelde ik me leeg aan het eind van de sessie.
Het was fijn om buiten in het zonnetje een beetje bij te komen, terwijl ik op de taxi naar huis zat te wachten. Onderweg kreeg ik enorme fantoompijn…vreselijk! Had juist gehoopt dat dit minder zou zijn met het nieuwe (nog steeds niet lekker zittende) kussen. Grrr…????
Uit een doosje vol kracht????
De krachtigste mensen zijn niet degenen die hun spierballen laten zien, maar degenen die obstakels overwinnen zonder dat iemand dat weet. ✨
Een hele dikke knuffel Ilse. Je hebt er niks aan, maar ik begrijp je/jullie frustratie zo goed. Met mama is in het hele proces ook zoveel frustratie geweest (en nog) dat je er af en toe moedeloos van wordt (en agressief). Wat een geduld moet je dan hebben…. Sterkte!! Xxxx
Dank je Corina! Ja geduld is een schone zaak…????????
Dat is toch niet normaal? Waarom moet dat allemaal zo ingewikkeld? Misschien omroep MAX inlichten? Die hebben toch zo`n programma op TV waarbij de misstanden in de zorg aankaarten?
Ik hoop dat je toch snel je stoel en je fiets krijgt, en dan lekker overspuiten in de kleur van je keuze!
Ja dat is ook een goed idee, overspuiten! ????
Ja helaas lopen veel revalidanten tegen dezelfde problemen aan. ???????? ????