Mijn eerste verjaardag als singel bracht een mix van emoties teweeg. Het leven is één groot feest, maar omdat je zelf de slingers moet ophangen, heb ik het natuurlijk wel gevierd. Met name als tegenhanger van de verschrikkelijk verdrietige verjaardag vorig jaar, waar onze relatie strandde. De breuk is onlosmakelijk verbonden met mijn verjaardag en staat voor altijd in mijn geheugen gegrift. Het doel was om mooie nieuwe herinneringen te maken en dat is gelukt! De dag begon goed, want de kids kwamen zingend de slaapkamer binnen en hebben mij verwend met een heerlijk ontbijtje op bed, een mooie bos bloemen en…jawel kaartjes voor het concert van Tino Martin in de Ziggo Dome. En nog leuker, ze gaan met mij mee! Tof hè?! Ik kijk er enorm naar uit. De afspeellijst van Tino staat inmiddels in mijn favorieten om de teksten van de songs een beetje te oefenen, zodat ik gezellig mee kan lallen.

Feest!

Rond het middaguur kwam de visite en mocht ik onder toeziend oog van de familie de kaarsjes uitblazen. Lynn had haar versgebakken appeltaart (van zelf geplukte appels) versierd met het getal vijftig plus vier kleine kaarsjes. Dat samen maakt natuurlijk ook vierenvijftig. Wel grappig om te zien dat mensen – als reactie op de taartfoto die ik op Insta had gepost – werkelijk dachten dat ik de vijftig had aangetikt. Maar deze Sarah is inmiddels de vijftig dik gepasseerd. Haha, ik zie het vooral als een groot compliment voor mijn ‘jonge goddelijke looks’! 😊

Schrijven is een manier van praten, zonder te worden onderbroken.

Het begint bij de 1ste stap
Dromen, durven doen
Het gaat vanzelf, let maar op
Je kan altijd meer dan je denkt
Gewoon doen, deel 1
Je bent gewoon super!
1,2 hupsakee
Je eigen boek!

Deze tekst stond op de kaart die ik kreeg van mijn familie. Eerder kreeg ik al een para-badmintontraining van een topsporter, een workshop storytelling en een snelcursus vloggen voor mijn verjaardag. Nu kreeg ik ‘mijn eigen boek’ cadeau. Nou ja, ze geven mij een zetje in de rug, door ondersteuning te bieden bij het maken of samenstellen van mijn eigen boek. Wow, dat is wel een heel bijzonder cadeau, al overzie ik totaal niet waar te beginnen. Ja, ik heb materiaal genoeg, maar hoe maak je een boek van 770 blogs en ruim een miljoen woorden? Werkelijk geen idee! Ik weet zelf niet eens meer wat ik allemaal geschreven heb. Concreet zijn er nog geen afspraken gemaakt hoe we dit gaan aanpakken, maar misschien is het goed om de vraag uit te zetten bij mijn en jullie netwerk. Het begint tenslotte allemaal bij de eerste stap! Ben of ken je iemand die mij hierbij kan helpen, let me know.

Na een gezellige middag, zijn we in de avond lekker sushi gaan eten bij Tatsu op de Oude Groenmarkt en hebben we als toetje een cocktail gedronken op het terras van The Governor. Het was een hele fijne relaxte verjaardag, die de pijnlijke dag van afgelopen jaar een beetje deed verzachten.

Rood wordt roze.

Roze, een kleur aan het einde van het rode spectrum, roept associaties op met tederheid, romantiek en vrouwelijkheid. Roze is het kleine zusje van rood, straalt speelsheid en vastberadenheid uit. Deze veelzijdige kleur heeft een verzachtende werking en symboliseert liefde en zorgzaamheid. Het wordt ook gebruikt in sociale bewustzijnscampagnes, zoals bij de borstkankermaand. Zachte tinten creëren rust, terwijl heldere roze tinten energie uitstralen. Grappig, want roze is ook de kleur van Flamingo’s en aangezien ik ook op een pootje sta, voel ik me er enorm verbonden mee. Ja, ik beken kleur! 🦩

Mijn vriendinnen, de angels, had ik de zondag uitgenodigd voor een high wine bij ons thuis. Het thema was; een touch of roze. Ik zal uitleggen waarom. Dit was het eerste jaar dat we niet hebben deelgenomen aan de Ride for the Roses. Na zes edities (2015, 2016, 2017, 2018, 2019 en 2022) was die cirkel rond. De kleur rood is daardoor lang mijn levenskleur geweest (de Ride was jaren mijn houvast) en de rode roos (mijn lievelingsbloem) stond symbool voor ‘een morgen voor iedereen’. Rood gaat over warmte, woede, levendigheid, kracht, liefde, extreme emoties en strijd. De kleur rood brengt altijd leven in de brouwerij en dat hebben we geweten! Daar ben ik nu wel klaar mee. Het is tijd voor iets nieuws, een nieuwe kleur. Roze staat voor liefde, zorgzaamheid, zachtheid, maar vooral vrouwelijkheid en daar voel ik me nu heel prettig bij. Het was overigens ook een populaire kleur bij de VT Wonen Beurs en wellicht één van de basiskleuren – naast de natuurtinten – van mijn nieuwe stulpje. Nee, geen zuurstokken roze, gewoon zacht poeder roze!

Bekijk het door een roze bril, dat doet het slechte niet verdwijnen, maar helpt je als je dat wil, er positiever licht op schijnen. M. Gijzemijter

Samen met onze chef-kok Sven had ik de wijnen uitgezocht en de bijpassende hapjes afgestemd. Met ons Lynn had ik de woonkamer versierd met ‘roze’ details. Slingers, ballonnen, servetten en tafellopers. En wij hadden natuurlijk allemaal iets aan met de kleur roze; een broek, een blouse, een jasje, een jurkje en accessoires. Op een enkeling na, die de uitnodiging niet goed gelezen had. Ik noem geen namen hoor… 😜 Bij het proosten met het eerste wijntje, heb ik, zoals elk jaar, een klein woordje gedaan. Hier de ietwat aangepaste versie:

Het leven liet mij opnieuw struikelen,
en deze keer maakte ik er geen salto van, maar ging ik hard onderuit.
De oerkracht die ik voelde na elke diagnose.
Maakte plaats voor verslagenheid bij het stuklopen van onze relatie.
Het is niet niks om na 25 jaar samen, als singel verder te gaan.
Mijn stabiele basis staat opnieuw op losse schroeven.
Het valt niet te ontkennen,
dat mijn levenspad op zijn zachtst gezegd, behoorlijk uitdagend is.

Geen enkel levenspad is een weg rechtuit

Maar zoveel hobbels en obstakels had ik nooit verwacht.
En hoe sterk ik ook ben, zo kwetsbaar ben ik ook.
Zonder donker, geen licht.
Zonder regen, geen zonneschijn.
Zonder strijd had ik mijn kracht nooit gevonden.
En ja, ik ben mede dankzij Sven en Lynn overeind gebleven,
wankel, maar ik sta!
We zijn precies één jaar verder en al ben ik er nog niet.

Ik weet dat het goedkomt.

Wanneer, dat vertelt het verhaal niet.
Maar hé, ik schrijf mijn eigen verhaal,
wellicht kan ik daar invloed op uitoefenen.
De zoektocht naar een nieuwe woning is in volle gang.
Maar waar mijn huisje staat… nog geen idee!
Misschien fiets ik er elke dag langs.
Misschien heb ik geen weet van het bestaan.
Het komende half jaar zal er veel veranderen,
en is er een hoop te doen.
Officieel scheiden. Huis zoeken, huis vinden, huis kopen en verhuizen.
Alle beren die op mijn pad komen, zal ik het bos in sturen.
Alle emoties die hiermee gepaard gaan, zal ik te lijf gaan.

En mochten Alex, Bob en Roos niet met mij de uitdaging aangaan

Zal ik Kopen met in plaats van zonder Kijken. (geheimpje; ik heb mij aangemeld voor het programma 🤫)
Tegen die tijd heb ik jullie hulp hard nodig.
Afbreken en opbouwen.
Inpakken en uitpakken.
Opruimen en schoonmaken.
Schilderen en behangen.
Het is tijd voor een nieuwe start,
Tijd voor liefde en geluk.
Tijd voor een nieuw hoofdstuk.
Vandaag, morgen en elke dag wil ik het leven vieren.
Vieren jullie met mij mee?

Huizenjacht

Bezichtiging – Zaanenstraat 12

Deze woning is gunstig gelegen, nabij winkelcentrum Cronjé, Soendaplein, sportvoorzieningen en diverse parken. Op fietsafstand van het historisch centrum van Haarlem, het NS-station, strand, duinen en bossen. Het heeft twee slaapkamers, is 84 m², met een vraagprijs van (hou je vast) € 435.000 k.k. 

Het was niet de eerste woning in de Zaanenstraat die ik ging bezichtigen. Mijn hartje is op nummer 99 wel een beetje open gegaan, dus vol goede moed fietste ik die kant op. Aangezien ik niet zeker wist of de makelaar erbij zou kunnen zijn, koppelde ik mijn fiets af, rolde de voortuin in en belde aan. Het bleef verdacht stil en de deur gesloten. Niet veel later kwam Dike aangelopen. Ook zij belde aan, maar er gebeurde niks. Toch maar even een belletje naar het kantoor en ja hoor, wat bleek, ze hadden de dag verkeerd aangegeven. Niet maandag, maar dinsdag werden we verwacht. Ongedane zaken vertrokken we weer huiswaarts om de dag erna op hetzelfde tijdstip terug te keren.

Net niet.

Het was zeker een leuk huisje, maar wel aan een druk punt en dichtbij een soort school. De voortuin en achtertuin oogden rommelig en zijn eigenlijk voor mij te groot om te onderhouden. Maar goed, daar valt een mouw aan te passen. De badkamer was te klein, de tweede slaapkamer had geen raam en om in grote de slaapkamer te komen, moest je twee treden af. Best geinig, maar zeker niet handig. De hal daarentegen was erg ruim. Het was het allemaal net niet, maar belangrijker nog, mijn hartje ging niet ‘aan’. Helaas!

Geslaagd

Propedeuse uitreiking in de Arena.

Bijna een half jaar na het behalen, waren we dan eindelijk uitgenodigd voor de propedeuse uitreiking van de HVA afdeling Verpleegkunde, waar dochterlief studeert. Sven moest werken, dus gingen wij – Lynn, Rick, Frank en ik – met z’n viertjes op naar de Arena in Amsterdam. Nadat we geparkeerd hadden, de kaartjes bij de entree waren gescand, werd ik naar de lift doorverwezen. Er mocht één begeleider mee. Frank was de gelukkige 😜 en met de rolstoel werden we naar de tweede verdieping gebracht, waar we via een schuine opgang in het stadion uitkwamen. We kregen een plekje vóór de eerste rij, waar de feestelijk geklede studenten, ook Lynn met haar klas, plaatsnamen. Zo dichtbij het veld van Ajax heb ik nog nooit gezeten. Wel leuk hoor, al spelen ze de laatste tijd als een vaatdoek, maar dat is een heel ander verhaal.

Doet ze gewoon ff hoor!

Na het welkomstwoord en een officieel praatje was het tijd voor de propedeuse uitreiking. Wist je trouwens dat het percentage dat hun P behaald heeft slechts 41% was? Hoe knap is het dan dat onze Lynn cum laude geslaagd is? Natuurlijk ben ik een super trotst. Ik ben een trotse moeder van een stel fantastische kinderen! Mijn oogappeltjes. Terwijl een DJ zorgde voor een ontspannen sfeer en gezellige opzwepende muziek, werden alle studenten in groepjes naar voren gevraagd voor het tekenen van het certificaat. Hoe anders was het bij Sven, die het papiertje van zijn Propedeuse indertijd gewoon per post toegestuurd kreeg. Nee, dan is dit toch echt wel een stuk feestelijker. En elke mijlpaal moet je vieren, toch?!

Oogappels

‘Iemand liefhebben als den appel zijner oogen’, aldus een oud gezegde.

Kijk jij de hitserie Oogappels op NPO1? Je weet wel, de dramaserie die de Gouden Televizier-Ring deze week heeft gewonnen. Een absolute aanrader om te kijken en ik weet zeker dat het ook jou ergens zal raken. Even voor de mensen die het niet kennen; het gaat over vier verschillende gezinnen, waarvan de ouders worstelen met de opvoeding van hun kinderen èn hun eigen relaties. Stellen gaan uit elkaar, carrières lopen niet volgens plan en ouders zwaaien hun kinderen uit. Net als in het echte leven. Dat dus…🫤

Say cheese!

Deze serie gaat werkelijk dwars door alle generaties heen en ik tik een groot deel van de themaboxen aan. De nadruk ligt op herkenbare (gezins)situaties, sterker nog, het verhaal lijkt op mijn lijf geschreven. Tranen stonden dan ook in mijn ogen bij het zien van de aflevering, waar één van de mannen (Marcel) tegen zijn vrouw (Carola) zegt dat ‘het zo niet meer gaat…’. Hij geeft haar de bons na 22 jaar huwelijk en alles wat ze hebben meegemaakt. Au! Die kwam binnen… Kinderen vliegen uit en ook dementie wordt op een realistische manier in beeld gebracht. Ik vrees dat er de komende afleveringen nog wel wat traantjes zullen vloeien. Chapeau voor de programmamakers, want het is een ‘feest’ hoe verdrietig soms ook, der herkenning!

Het cadeau van de angels, een fotoshoot met mijn oogappeltjes, raakte me. De familiefoto die ik in 2017 van hen kregen had, staat hoe jammer ook, op zolder verstopt. Nu mag ik voor mijn nieuwe huisje een foto op linnen laten uitvergroten en daar ben ik echt super blij mee. Komende week gaat het gebeuren en staan wij met z’n drietjes te shinen voor de camera. Misschien wel gekleed met een touch of…roze!

Spreuk van de dag

Als de wereld slapen gaat
het maanlicht jou ontmoet
Dans dan in je dromen rond
zoals niemand anders doet
Fem.