Spannend nog twee nachtjes slapen en dan mag ik weer naar Heliomare. Morgen mijn logeertas maar weer gaan inpakken. Wel gek, moet ik mijn gezin weer missen in het dagelijkse leventje. Waarschijnlijk heb ik vier tot zes weken nodig om te leren lopen met de prothese, maar dan ben ik er nog niet. Ik zal ook daarna moeten blijven trainen om het lopen uit te breiden. Zes weken…het lijkt niets ten opzichte van de ruim vier maanden die ik eerder van huis was. Bedenk het maar eens, dat jij zes weken weg bent van het thuisfront, best heftig toch? Gelukkig ben ik de weekenden wel gewoon thuis.
Mensen vragen vaak hoe het met mij gaat. Eigenlijk weet ik het antwoord nooit zo goed, of wel, maar dat willen ze vaak niet horen. Ja het gaat naar omstandigheden goed, maar ik mis mijn rechterbeen enorm. Ik ben onzeker over mijn lijf. Door alle narcoses en medicijnen heb ik een soort gaten in mijn geheugen.???? Ook kan ik mij heel moeilijk concentreren. Zitten blijft lastig en ik heb (te) vaak last van fantoompijn. Tel daarbij op dat ik klunzig en kippig ben geworden. Nou ja, misschien was ik dat al een beetje, maar valt het nu pas op. ???? Mijn krukken vallen tig keer op de grond en ik wankel heel wat af. Maar verder gaat het goed!????
Mensen willen horen dat het goed gaat en zeggen vaak ‘blijf positief!’ Als je mij een beetje kent, weet je dat ik ‘positiviteit’ adem, maar het is ook voor mij f*cking zwaar. Iedereen leeft leeft zijn leven weer (en dat moet ook), maar voor mij zal het nooit meer hetzelfde zijn. Ik zal mijn draai moeten gaan vinden als Ilse2.0 en een nieuwe invulling gaan geven aan mijn dagen. Maar eerst de volgende stap; fase vier, daarna kijk ik wel weer verder…
Vandaag een lekker rustig dagje gehad. Ik was om acht uur wakker, heb de tv aangezet en ben nog even blijven liggen. Sven bracht mij een kopje koffie op bed, voordat hij naar de honkbal vertrok. De lieverd! ???? Daarna ben ik naar beneden gegaan en heb ik een ontbijtje gemaakt voor Lynn en mij. Frank was al een tijdje op en had zijn ontbijtje natuurlijk al genuttigd.
In de middag zijn Frank en ik bij de hockeywedstrijd van Lynn gaan kijken. Ze speelde thuis bij HBS. Ik zat in de rolstoel, maar soms ging ik staan en kon ik mij vasthouden aan het hek wat om het veld staat. Dat ziet er voor de mensen die mij niet eerder gezien hebben, natuurlijk gek uit. ???? Een meisje die ook bij de wedstrijd stond te kijken, vond de rolstoel wel interessant. Toen ik vroeg of ze even in de rolstoel wilde zitten, zei ze meteen ja. Ze vond het wel stoer! Dat ik één been had was geen nieuwtje meer voor haar, maar gek vond ze het wel.????
De wedstrijd van Lynn eindigde in een gelijkspel 2-2 en dat was een mooie uitslag. Ik heb Sven niet zien honkballen vandaag, maar hij speelde twee wedstrijden die beide in een gelijkspel eindigden. Misschien dat ik morgen wel even ga kijken!
Als je de wereld echt wilt redden, hoef je geen wonderen te verzinnen. Wees de beste versie van jezelf, want daar moet het beginnen. Martin Gijzemijter
Dachten we allemaal maar zo als kinderen, ongecompliceerd en zonder vrees en schaamte.
Ik denk niet dat ik ooit gevraagd heb “hoe gaat t Ilse?”. Tenminste dat hoop ik niet. Ik weet dat als het kut gaat dat de mensen niet verwachten dat je dat ook zegt. Die willen horen …. ja hoor gaat hartstiikke goed. En dat terwijl je van de daken wilt schreeuwen…. mens hou je kop je ziet toch dat t kut gaat. We weten allemaal dat het in de toekomst beter zal gaan en daar houden we ons aan vast.
Wat mij betreft mag je best zeggen dat je een off day hebt of als je een dag geen zin in je blog hebt. Sla je m gewoon over en meld ons de volgende dag dat je een off day had.
Je moet niks Ilse.
Probeer nog effe te genieten van de zondag en dan morgen weer naar Heliomare, werken aan de toekomst.
xxx
You are right!
Ga ik doen Jen! ????????