Nederland staat in brand.

Persoonlijk heb ik niet zo’n last van de avondklok en het feit dat we vóór negen uur in de avond binnen moeten zijn. Nu we toch nergens naar toe kunnen, zitten we ‘gewoon’ braaf thuis. Op de bank. Voor de buis. Gelukkig hebben wij wel een hond en mogen we ook na negenen met hem naar buiten voor zijn laatste plasje. Waar het normaal soms gedoe is over wie hem als laatste uit moet laten, wordt er nu bijna om gevochten wie er mag. ???? Het is de omgekeerde wereld. ???? Sven heeft trouwens van zijn werkgever wel een verklaring dat hij na het werk de straat nog op mag om naar huis te gaan. Misschien is het ook meer het idee dat we beperkt zijn in ons doen en laten, dat we lichtelijk de neiging hebben om de grenzen op te zoeken. Ik denk dat we dat allemaal een beetje doen, maar dat is niets in vergelijking bij wat er nu voor ellende gaande is.

Onrust

Het was het gesprek van de dag, de rellen van afgelopen weekend.

Vol afschuw heb ik de beelden op televisie gezien van groepen relschoppers die, naar aanleiding van het ingaan van de avondklok en de demonstraties daartegen, op verschillende plaatsen in Nederland een totale ravage aanrichtten. OMG!! (Oh Mijn God) ???? Nederland staat in brand. Gruwelijk, ik heb er geen andere woorden voor. Daar waar we juist met zijn allen het coronavirus moeten bestrijden om onze vrijheid weer terug te krijgen, gaat een beperkte groep malloten samen de straat op, puur en alleen om te rellen en plunderen. Deze avond zijn er, net als op andere plekken in het land, ook ongeregeldheden uitgebroken in Haarlem-Schalkwijk. Er worden auto’s in brand gestoken, vuurwerk afgestoken, geplunderd en van alles vernield. Angstaanjagend. Ongekend. En diep triest. Waar gaat dit heen? ????

Handbike

Een negatieve houding is als een lekke band. Je komt er nergens mee tenzij je hem vervangt.

Vorige week zaterdag was de lekke band van mijn rolstoel snel gefikst door de nooddienst van Kersten, waar ik heel blij mee was, maar de kapotte rem van mijn handbike zou later gerepareerd worden. Daar moest ik maandags een aparte melding voor aanmaken. Zo gezegd zo gedaan. Het was druk, want er werd een nieuwe afspraak ingepland voor de vrijdag. Ondanks dat mijn handbike onlangs gemaakt was op de werkplaats van Roam Special Cycles in Hedel, was buiten de gebroken rem ook iets mis met de versnellingen en de accu. Alweer? Ja alweer! Zucht. ????

De ketting ging irritant ratelen als ik wilde schakelen en de accu geeft, ondanks dat hij volledig opgeladen is, te snel aan dat hij zo goed als leeg is. Kortom, gedoe weer. Vrijdagochtend stond de monteur van Kersten voor de deur, het was dezelfde man die het weekend ervoor mijn band had geplakt. Inmiddels een goede kennis dus. ???? Frank had in de tussentijd het kapotte rem-onderdeel besteld bij Roam (en geplaatst), omdat de ervaring ons had geleerd dat de monteurs niet alle onderdelen op voorraad bij zich hebben. Misschien iets te voorbarig, want deze keer had de monteur het juiste onderdeel wel bij zich. Haha, we hadden er ook echt wel op gehamerd hoor. Nu hoefde de rem alleen nog maar gecheckt te worden.

Om het probleem van de versnelling duidelijk te maken, fietste ik door de straat, terwijl de monteur luisterde en keek wat er gebeurde.

Hij vond het lastig te beoordelen, dus stelde ik hem voor zelf een stukje te fietsen. Weet je dat hij nog nooit in een handbike gezeten had? ???? Hij wist niet eens hoe de bike aan de rolstoel gekoppeld moest worden. Dat verbaasde mij enorm. Dat is toch gek? Die gasten moeten toch weten hoe het allemaal werkt? Als ik zijn baas was, zou ik alle monteurs een dagje mee laten draaien in een revalidatiecentrum, zodat ze verschillende hulpmiddelen kunnen uitproberen. Wel zo handig. Hij vond het overigens wel geinig hoor, maar zei ook meteen dat hij het best zwaar vond, dat handbiken. Haha, nu begrijpt hij misschien waarom ik zo’n grote spierballen heb. ???????? Goed, de ketting werd gesmeerd en er werd wat gesleuteld aan de derailleur, waardoor het schakelen wat beter ging. De accu wordt ergens komende week vervangen, de derde afspraak voor deze melding in korte tijd. Alsof ze niets anders te doen hebben…????

Fietsen is gezond. Eet meer fietsen.

Yes, ik kan weer fietsen! Ik heb dus een hele week zonder bike gezeten en dat is best een groot gemis. Ik doe alles met dat ding. Ik was dan ook blij dat de afspraak met Marie, voor een fietstochtje, nog stond en slechts een weekje was doorgeschoven. Zo vertrokken we zaterdag, warm gekleed tegen de kou (ik had zelfs twee paar handschoenen aan???? ) richting de duinen voor een mooie toer van vijfentwintig kilometer. Ondanks dat we weer een drupje regen hadden, was het heerlijk buiten. En… hebben we wederom een regenboog gezien. Marie werkte zich in het zweet met haar sportieve fiets, terwijl ik met twee vingers in de neus de heuvels op en af rolde. Eerlijkheidshalve moet ik daar natuurlijk bij vertellen, dat mijn ondersteuning op volle toeren draaide. ????

Tandarts

Mijn tandarts vond dat ik een kroon nodig had. Eindelijk iemand die mij begrijpt!

Voor mijn gevoel heb ik twee dagen met mijn mond open gelegen. Eén dag voor het aanmeten, produceren en plaatsen van een kroon op de kies die mij zoveel ellende heeft gegeven en één dag voor een totale reinigingsbeurt bij de mondhygiëniste. Het zal nooit mijn hobby worden en ik hoop dat ik voorlopig vrij ben van cariës, tandplak, gebroken kiezen en zenuwpijnen door terugtrekkend tandvlees. Ik heb mijn portie voorlopig wel weer gehad!

Heliomare

Hoe blijf je fit na een beenamputatie?

Van mijn ergotherapeut uit Heliomare ontving ik een uitnodiging voor een online symposium op dinsdag, over fitheid na een amputatie. Tijdens deze bijeenkomst zal haar boek ‘Hoe blijf je fit met een beenamputatie’ gelanceerd worden, waar ik een kleine bijdrage aan heb mogen leveren, in de vorm van een interview. Het programma zal bestaan uit een aantal sprekers, tevens medeauteurs van het boek. Het belooft een interessante en leerzame bijeenkomst te worden. Ik kijk er naar uit en ben heel benieuwd!

Spreuk van de dag

Er komt geen dag dat alles goed is,
en voor altijd zo zal blijven.
Het leven is een spannend boek,
waaraan je tot het eind blijft schrijven.
M.G.