De eerste nacht na een paar heerlijke dagen thuis, valt waarschijnlijk altijd een beetje tegen. Het is hier zo anders dan thuis.
De verpleging kwam gisterenavond heel lief vragen hoe mijn eerste verlof was geweest. Wat viel mee en wat viel tegen? Ik kreeg dan ook een ‘evaluatie formulier weekendverlof’ om in te vullen. Dan is ook meteen duidelijk waar aan gewerkt moet worden. ????
Ik had netjes mijn wekker gezet, omdat ik heel graag wilde douchen. De dagen thuis heb ik in de keuken moeten poedelen, dus ik keek er erg naar uit. Toen ik de gang opreed bleken de badkamers in onze gang allemaal bezet. Hmm ????. Gelukkig wist de verpleegster een badkamer in de andere gang te confisqueren. Dus douchespullen mee en gaan. Deze keer ging ik op het douche-krukje zitten met daarop een soort van kussen. Er waren genoeg beugels waar ik mij aan vast kon houden, dus ik werd alleen gelaten. Het douchen was heerlijk! Echt heel fijn. Haren en body wassen, alles een beetje bijwerken (????????), de wonden spoelen en klaar. Ik liet de kraan lopen totdat de verpleegster mij kwam helpen afdrogen.
Terug op de kamer kon ik deels al aankleden, haren föhnen en ontbijten. Daarna kwam de wondverpleegkundige om de wonden te bekijken en ze was zeer tevreden. ???? De verpleegster heeft de wonden verder behandeld en ingepakt.
Om tien uur had ik ochtendgymnastiek in de sporthal. Ik was daar als eerste en had er zin in! Met een klein groepje hebben we met gewichtjes arm- en schouder oefeningen gedaan. De trainer was een stagiair, maar deed het prima. Vanuit de sporthal ging ik naar de ‘ZOP’ = zelfstandig oefen periode. Maar toen ik daar aan kwam, bleek ik een half uur te vroeg te zijn. ???? Goed, dan maar een bakje koffie halen. Bij het koffieapparaat kwam ik de ergotherapeut tegen. Na een kort praatje, mocht ik even mee om de rugleuning van mijn rolstoel wat aan te passen. Maar voor ik het wist zat ik in een andere rolstoel. Een wat stoerder model, zonder armleuningen. Deze mocht ik uitproberen en dat heb ik gedaan. De stoel zit prima, is snel en goed wendbaar. Waar ik wel tegen aan liep, was dat ik het moeilijk vond om op en uit bed te komen. Er was geen armleuning om op af te steunen. Goed, inmiddels was het half uur voorbij en kon ik vrij trainen bij de fysio. Ik heb weer geoefend in de loopbrug en wat zit-staan oefeningen gedaan. Daarnaast praat je soms met lotgenoten waarmee je ervaringen kunt uitwisselen, wat heel fijn is.
Rond lunchtijd kwam mijn vaste oncologische fysiotherapeute uit Haarlem op visite. Ondertussen kreeg ik een broodje en thee voor de lunch. Fijn om alles wat er de afgelopen 3 maanden gebeurd is met haar door te spreken. Samen hebben we gekeken naar de röntgenfoto van mijn heup zoals deze nu is en de wond. Hopelijk kan ik later in Haarlem weer bij haar aan de slag.
De laatste therapie was de ergo, dus ik mocht weer naar beneden. Na kort overleg kreeg ik mijn oude stoel terug, met het oog op het komende weekendverlof.
Omdat ik had aangegeven dat ik graag trap wilde leren lopen, hebben we de daad bij het woord gevoegd. De draaitrap zoals deze bij ons thuis is, met de leuning aan de rechterkant. De eerste tree vond ik nu ineens weer heel hoog. ‘Hoe spring ik daarop?’. Oké, rechterhand aan de leuning en linkerhand op de trede iets daarboven. Dan springen. Best eng. Uiteindelijk heb ik 7 tredes zo genomen, verder wilde ik niet vanwege de pijn. Bij het terug achteruit springen kreeg ik een ‘freeze’ en wist ik echt niet meer hoe ik naar beneden moest. Daar stond ik 7 tredes hoog. ???? Dit hebben we veilig opgelost door zittend terug te gaan. Natuurlijk ben ik de uitdaging nogmaals aangegaan, nu 4 treden op en 4 treden naar beneden springend. Gelukkig ging deze laatste goed. De tijd was om en daarmee ook mijn dagprogramma. Tijd om te rusten dus!
Het avondeten werd op de kamer gebracht, Indische rijsttafel. Klinkt lekker toch?Eigenlijk had ik vanaf nu beneden willen eten met de groep, maar het restaurant was gesloten. Vanaf volgende week dan maar. Ben toch echt een beetje klaar met de ‘opwarm maaltijden’. Van mijn kamergenote kreeg ik nog een paar stukjes pizza, die ze besteld hadden. Dat was lief. Later op de avond kwam Jeanette op visite om een beetje bij te praten over wat er allemaal gebeurd is.
Verder verliep de avond rustig en heb ik lekker televisie gekeken. ????
Geluk ligt niet in het verleden, ook in morgen schuilt ze niet. Geluk verstopt zich in het heden, tot je besluit dat je haar ziet.
Martin Gijzemijter
