Dit weekend stond in het teken van verjaardagen. Vandaag was Frank jarig en vierden we de vijfentachtigste (wel op z’n Brabants uitspreken hè?! ????) verjaardag van ons pap bij ‘de Witte’ in Vught.

Terwijl ik het liefst alles vier wat er te vieren valt (waarom zou je het niet doen?? ????‍♀️), doet Frank dat bij voorkeur niet. Over tegenpolen gesproken… ???? Maar gisteren namiddag had ik hem toch stiekem verrast met een klein borreltje met een paar vrienden. Hij wist echt van niks, dus het was in ieder geval gelukt om het geheim te houden. ????Voordat het zover was, ging ik onze Body nog even snel, nou ja snel…, uitlaten. Met Leggy liep ik een klein rondje om het zwembad. Opeens zag ik Frank in de auto wegrijden, hij vroeg nog wel of ik een huissleutel bij me had (die had ik), want hij moest even naar het tuincentrum. Ja, daar had ik natuurlijk niet op gerekend. Op zich niet erg, want ik was precies op tijd terug om de visite te ontvangen. Jeroen en dochter Julie stonden als eerste voor de deur met een lekker zelf gemaakt taartje. Frank kwam gelukkig al vrij snel terug en nam de heerlijke traktatie in ontvangst. Nog altijd niet wetend dat dit gepland was en er meer mensen zouden komen. Hij zat een beetje met Jeroen te kletsen, toen hij niet veel later de buurtjes Marie, John en Petra met een kratje bier en een tas vol boodschappen voor het raam zag lopen. Hij keek mij ietwat verhit aan ????, maar deed de deur toch vrolijk open. Nu was het wel duidelijk dat het een verrassing’s borrel was, het feest was helemaal compleet toen ook Henk en Irene voor de deur stonden. We schonken een lekker drankje in en zetten de hapjes op tafel. De boodschappen had ik niet zelf gedaan hoor, Sven was zo lief de dag ervoor naar de AH te gaan om wat inkopen te doen en deze bij de buren af te zetten. Het tikkie mocht hij pas later indienen, anders zou Frank argwaan krijgen. Kortom, we hadden overal aan gedacht en met succes! Het was gezellig en ik hoop en denk dat manlief toch ook genoten heeft. ????????????

Normaal gesproken krijgt de jarige bij ons altijd koffie of verse jus en ontbijt op bed, maar omdat we vandaag uitgebreid zouden gaan brunchen, was een groots ontbijt niet echt wenselijk. Daarbij was de jarige job eerder op dan wij, dus bleef het bij een stukje fruit en een cappuccino. Natuurlijk hadden we wel cadeautjes voor het feestvarken. Van Sven kreeg hij een vader-zoon dinertje cadeau, van Lynn en heerlijk pakket van Rituals en van mij een twee daags verwenarrangement in Utrecht, in een Wellness kamer met eigen bubbelbad, sauna en city view. Nu al zin in! ????

Precies om kwart over tien zaten we in de auto op weg naar Brabant. Rolstoel en Leggy achterin. Op de vraag of ik een stukje mocht rijden, werd luidkeels ‘Nee!!’ geroepen door man en kids. In koor. Ook dat nog. ???? Nou ja, komende week dan maar wat gaan oefenen. Gelukkig waren de snelheidsborden ???? op de weg naar Den Bosch nog niet aangepast en kon Frank het gaspedaal nog flink intrappen. Dit was één van de laatste keren denk ik zomaar, dat we 120 km/h mochten rijden. Balen voor alle snelheidsduivels. Eerlijk gezegd denk ik dat voor mij de 100 km/h voorlopig prima is, ben al blij dat ik (straks) weer rijd! Tenminste dat denk ik nu. Zodra de routine er is, ga ik waarschijnlijk ook klagen over de lage snelheid. ???????? We waren de eersten op de plaats van bestemming en parkeerden onze auto op de invalide plaats voor de deur van Van Der Valk ‘De Witte’ in Vught. Grappig, want vroeger kwamen wij hier meestal, als we met het gezin gingen uiteten. Weet je nog, de appelmoes met de kers erop? ???? Buiten bij de auto deed ik mijn been aan en gingen we naar binnen. Daar was het wachten op de rest. Best gek, want de familie van Riet had ik de afgelopen anderhalf jaar door de omstandigheden, nog niet gezien. Zij zouden mij, Ilse2.0, voor het eerst ‘live’ zien. Omdat ik Leggy aan had, voelde ik me toch redelijk compleet en vergeet dan een beetje dat het been er best heftig uit ziet. Voor mij is het redelijk vertrouwd, maar voor een ander niet, vooral al je mij voor de eerste keer ziet. Laten we hopen dat het ze is meegevallen. Beetje bij beetje kwam de familie binnendruppelen en Jorn en Alexandra hadden ons pap en Riet meegenomen. Het was goed om iedereen weer te zien. Tegen de tijd dat alle gasten werden uitgenodigd in het restaurant voor de brunch, was de ruimte waar wij aan tafel zaten lekker rustig. Fijn, want dat was een perfect moment om mijn speech te houden. Tja vijfentachtig jaar, daar moet je wel aandacht aan besteden. Dat is een hele bijzondere leeftijd. We zaten en stonden dicht bij elkaar en papa en Riet zaten tegenover mij. Ik had een mooi verhaal geschreven en probeerde zonder te veel emoties (lees tranen), mijn speech voor te lezen. ????

Of het allemaal goed bij papa binnenkwam, kan ik niet zeggen, het was best veel natuurlijk. En ja, het gehoor van een vijfentachtig jarige laat misschien ook wat te wensen over. ???? Het cadeau wat ik namens de hele groep mocht geven, was hem volledig ontgaan. ???? Hij zei later wel dat hij het een en ander gemist had, omdat het voelde als een warme douche, die over hem heen gestort werd. En dat snap ik volkomen. Uiteraard heb ik de papieren versie van het verhaal aan hem gegeven, zodat hij het thuis op zijn gemak kan nalezen. Na dit officiële momentje, was het tijd om lekker en ‘veul’ te eten! ????

Spreuk van de dag ????

Het leven is wat je vandaag viert.✨