Rijlessen. Er achter komen dat op de fiets je hand niet uitsteken fucking irritant is. ????

Samen met Lynn zou ik dit weekend bij pa en Riet gaan lunchen. Nu Lynn haar rijbewijs op zak heeft, was de grote vraag natuurlijk, welke auto nemen we (wat een luxe hè?!) en wie rijdt er. We hebben het hier wel over een te overbruggen afstand van honderdveertig kilometer. Heen èn terug. Dat is niet niks. Het mooiste voor beiden zou zijn, als we ieder de helft voor onze rekening konden nemen. Maar dat was onmogelijk, ik kan niet rijden in de schakel-auto en Lynn nog niet in de (aangepaste) automaat. Deze keer stapte (sprong ????) ik dus nog achter het stuur, met de afspraak dat dochterlief die avond nog een blokje in de buurt mocht oefenen. Deal!

Rond de klok van twaalf uur arriveerden we, na een relaxte rit, in Esbeek en zagen we pa al in de tuin staan. Het was mooi weer, dus we konden lekker en veilig buiten in de achtertuin zitten. Na een heerlijk kopje koffie gingen we de broodjes voor de lunch halen bij de plaatselijke horeca. Deze keer had ik voor de zekerheid Leggy meegenomen en dat kwam goed uit. Ik deed mijn prothese aan en samen met pa wandelden we naar eetcafé Schuttershof, gelegen naast de kerk. Fijn om na zo’n lange zit ‘de benen’ even te strekken. We genoten van de lunch, kletsten gezellig bij en gingen tegen vieren weer richting Haarlem. Natuurlijk met een volle tas worstenbroodjes, eieren en walnoten, hoe kan het ook anders?! ????

Heb jij de huissleutel bij je?

‘Eh, nee… Jij?‘, vroeg ik. ‘Ook niet‘, zei Lynn. Daar stonden we dan, na een lange tocht voor een gesloten deur. Stom, want we hadden natuurlijk van elkaar gedacht dat de ander de sleutel mee had genomen en daarbij is in Coronatijd meestal wel iemand thuis. Niet dus. ???? Omdat we dachten dat de buren niet thuis waren voor het ophalen van de reserve sleutel en Frank met Sim de hort op was, bleven we voor de deur in de auto zitten. Het kon vast niet heel lang duren, dachten wij. Toch zaten we wel een tijdje in de wacht (eigen schuld dikke bult ????) en bleek Sven uiteindelijk onze redding, want hij was de eerste die na een twintig minuutjes wachtentijd thuis kwam. Volgende keer toch maar zelf even een huissleutel meenemen!

Tijdens het achteruit inparkeren zet ik de muziek zachter, anders zie ik niks. Snap je? Rumag

Met Lynn achter het stuur en ik op de bijrijdersstoel van de schakelauto reed dochterlief voorzichtig de straat op. Het was ons allereerste ritje samen met Lynn aan het roer. Best gek eigenlijk. Het is toch een kwestie van los laten. Kijk, ingrijpen kan ik sowieso niet, behalve bij nood aan de handrem of het stuur trekken. Het is ruim drie jaar geleden dat ik überhaupt in een auto heb gereden, waarbij ik handmatig moest schakelen. Veel tips over deze auto kon ik dus ook niet geven. Vertrouwen Ilse, ze heeft niet voor niks haar rijbewijs gehaald. Natuurlijk keek ik mee met het verkeer, maar verder heb ik het echt aan haar overgelaten. Op het kruispunt bij de Zijlweg, wilde ik een klein stukje filmen terwijl ze optrok, het was tenslotte toch een bijzonder moment, maar dat kon ze niet echt waarderen. ????

‘Mam, kun je gewoon even weg met die camera… het komt nergens op hoor!’

Hoe harder zij tegensputterde, hoe harder ik moest lachen. Erg hè? Zoals beloofd zal ik het filmpje dus niet tonen, maar over een tijdje kan ze er zelf waarschijnlijk ook hartelijk om lachen. ???? Via Brouwerskolkje en de Zeeweg reden we langs het strand naar Zandvoort. Bij een kruispunt viel de auto een paar keer stil bij het optrekken, (dat lag aan de auto natuurlijk ????) maar ze bleef heel rustig en de auto achter ons toonde begrip. Dat was fijn, geen getoeter en ongeduldig gekleef aan de bumper. Via Aerdenhout, Elswout en het Ramplaankwartier reden we, heelhuids, terug naar huis.

Ik was super trots, want het ging hartstikke goed.

Een andere auto is altijd even wennen als je de leswagen gewend bent, maar dat komt helemaal goed. Net toen we voor de deur ingeparkeerd waren, stapte Sven achterin omdat hij ook een rondje wilde doen. Lynn doet aan ‘2todrive’ en moest voor het aanvragen van het rijbewijs eerst een begeleiderspas aanvragen. Ik sta net als Frank te boek als een ‘coach begeleid rijden’ omdat Lynn nog geen 18 is, dus ook ik mocht, nee moest, nog een blokje mee rijden. Omdat Sven nog geen 27 jaar is en nog geen 5 jaar zijn rijbewijs heeft, mag hij zijn zus niet alleen begeleiden. Eerst dacht ik dat ik daar ook niet voor in aanmerking zou komen, omdat ik aangepast autorijd, maar dat maakt dus niet uit, ik voldoe aan alle eisen. Een geldig rijbewijs is een geldig rijbewijs. ???? Hoe mooi is dat, nu kunnen moeder en dochter lekker veel toeren samen!

Islas Canarias

Precies drieëntwintig jaar geleden verhuisde ik terug van Tenerife naar Nederland.

Afgelopen weekend realiseerde ik mij dat het alweer drieëntwintig jaar geleden is, dat ik op 17 april 1998 terug naar Nederland verhuisde. Dit na tien jaar met heel veel plezier in Spanje te hebben gewerkt en gewoond. Het was een belangrijke stap in mijn leven, waarmee letterlijk alles veranderde. Het zonnige Los Cristianos maakte plaats voor een grauw en grijs Haarlem. Ik nam afscheid van mijn Canariepietje en werd liefdevol verwelkomd door een kaaskop. Niet meer alleen genieten van ‘de eeuwige lente’, maar nu ook van een warme zomer ????, een natte herfst ☔ en een koude witte winter.⛄ Geen palmbomen langs de weg of aan het strand, maar een eik, een berk of een beuk. Geen geoorloofde siësta’s meer en de hartstochtelijke Flamenco dans veranderde in een boeren Klompendans.

OntSpanje. ????

Mijn baan als reisleidster bij Sudtours werd verruild voor een kantoorbaan op het hoofdkantoor. Mijn bedrijfsauto werd vervangen door een overvolle trein en metro om naar het werk te gaan. Geen hotelbezoeken meer in Playa de las Americas en Los Cristianos, maar een kantoor aan het Sarphati Plaza in Amsterdam. Van een 24/7 baan ging ik naar een ‘nine to five’ job. Een heel weekend vrij voelde als een minivakantie. In plaats van tapas was het de Hollandse kost dat de pot schafte. De fruitige sangria heb ik nooit meer gedronken, maar ik vond een goed glas wijn toch altijd al veel lekkerder. Van een appartementje in Edificio Simon ging ik naar een rijtjes huis in Haarlem. Mijn collega’s en vrienden, die voelden als familie, liet ik achter in het zonnige zuiden, terwijl ik in Noord Holland zo goed als niemand kende.

Ach, ik zal het allemaal al wel eens eerder geschreven hebben, maar die datum staat in mijn geheugen gegrift. En terugkijken is soms gewoon leuk. Inmiddels zijn we zoveel jaar verder en kan ik wel zeggen dat ik aardig ingeburgerd en ontzettend vernederlandst ben, al mis ik het Spaanse leven echt nog wel eens. ☀️ In de afgelopen drieëntwintig jaar is er veel gebeurd; getrouwd, twee prachtige kinderen gekregen, vanuit de reiswereld overgestapt naar het communicatie vak en de kinderen groot gebracht tot waar ze nu staan. O ja, ook ben ik een paar grijze haren en rimpels rijker en een rechterbeen armer… ????

Spreuk van de dag

Doe geen belofte wanneer je gelukkig bent,
beantwoord geen berichten wanneer je boos bent,
neem geen beslissing wanneer je verdrietig bent.
thedailyquotesnl