Om kwart voor acht ging mijn wekker. Vandaag was ik een keertje vroeger dan de verpleging, dus alle badkamers waren nog vrij.????
Deze keer heb ik mij geheel zelfstandig gewassen en aangekleed! ???????? Het ontbijt heb ik op bed genuttigd. Om negen uur had ik bekken fysiotherapie. Deze keer hebben we gewerkt aan balans en totale ontspanning, door te voelen. Een soort Mindfulness.????????♀️ Meteen aansluitend had ik ochtend gymnastiek in de sporthal. We kregen twee tennisballen om verschillende oefeningen mee te doen. Ik kan je vertellen dat ik ze best vaak uit mijn handen liet vallen, de trainer had het maar druk met mij. ???????? Na de training heb ik een bakkie gedaan in de Oranjerie.
Terug op mijn kamer had ik het gesprek met de arts, prothese maker en de fysiotherapeut die gespecialiseerd is in protheses.
Ze hebben samen gekeken naar de wond en de mogelijke steunpunten waar de prothese aan opgehangen kan worden. Omdat ik (helaas) geen stomp heb, zal er een korset gemaakt worden tot aan mijn onderste rib en een soort korf voor mijn rechter heup. Aan de korf zal dan een stalen prothese been vastgemaakt worden.
De tweede week van het nieuwe jaar moet ik weer op controle bij prof. Dijkstra en bij de wondpoli.
Dan worden er ook röntgenfoto’s gemaakt van heup en longen. De prothese-bouwer wil graag bij de afspraak aanwezig zijn, om van Dijkstra te horen waar precies mijn belastbare punten liggen. Lijkt mij een prima plan! Hoe meer informatie er gedeeld wordt hoe beter.
Korf.
Half januari zal er een mal van gips gemaakt worden van mijn onderkant tot mijn eerste rib. Dan duurt het circa 2 weken voordat het korset en de korf klaar zijn. Dan begint het passen en het maken van het been. Er werd mij wel op het hart gedrukt dat het een lang traject zal worden en je vaak schrikt van de eerste prothese. Dit omdat het in zijn totaliteit heel groot is en onhandelbaar lijkt. Weet je, ik ga het wel zien. Laat ik ook dit traject stap voor stap doorlopen, meer kan ik nu niet doen. Maar het begin van mijn nieuwe functionele been is gemaakt. ????????
Na de lunch kwam de maatschappelijk werkster langs.
We hebben gepraat over mijn aanstaande eerste weekend verlof, mijn gezin en mijn familie en van alles wat mij bezig houd. Dat ik trots ben op Frank die het huishouden draaiende houdt. Dat ik trots ben op Sven en Lynn, omdat ze het ook in deze situatie zo goed doen. Dat mijn ziekte onze familie band nog hechter heeft gemaakt en dat ik dankbaar ben dat mijn pap en mams wekelijks met mijn broer of zus langskomen en mij al 4 jaar steunen. Dat is één van de positieve dingen die hieruit voortgekomen is. ❤️
ZOP-pen.
In de middag mocht ik nog een half uurtje trainen met de ZOP (zelfstandig oefen periode). Terwijl ik mijn armen aan het trainen was, kwamen Manja, mams en Nicky binnen. Gezellig! Eerst mochten ze nog even kijken bij mijn been-oefeningen en looptraining. Toen ik klaar was zijn we buiten gaan zitten omdat het zonnetje zo lekker scheen. ☀️ En wie kwamen daar aan? Sven en Lynn! Wat een leuke verrassing weer. ???? Omdat het toch wel fris was, zijn we naar de huiskamer verhuisd en daar hebben we een heerlijke foute oliebol gegeten. ???????? Mijn ‘zittijd’ was ruimschoots overtreden, dus moest ik terug naar bed.
Ik vind het altijd heel gezellig zo samen. Sven en Lynn vertrokken weer want die hadden andere afspraken. Manja, Nicky en mams gingen beneden in het restaurant eten en omdat ik de verkeerde maaltijd had gekregen en deze echt niet lekker was (sorry!), kreeg ik een bordje van het restaurant beneden. Dat was fijn opgelost. Ondertussen waren mijn buurtjes Marjon en Jelle bij mij aangeschoven. Zo is het altijd wel gezellig hier. Het mag duidelijk zijn dat ik geniet van alle lieve mensen om mij heen.
Toen iedereen vertrokken was ben ik aan dit blog begonnen, terwijl de spiegel voor de spiegeltherapie in mijn bed staat. Blijft gek en ook heel gewoon om mezelf met twee benen te zien. Wie had ooit gedacht dat het zo zou lopen…????
Cadeautje 17 van de Rituals advent kalender???????????? was een heerlijke Ritual Sakura handcreme. ????
Blijf altijd in dromen geloven, zelfs al is de kans heel klein.
Mislukking kom je snel te boven, gemiste kansen, die doen pijn.
Martin Gijzemijter
